W tym względzie instytucje naukowe spełniają podwójną rolę: rolę bezpośrednią, kiedy dostarczają informacji o treściach nauczania, metodach pracy nauczyciela, ogłaszają wyniki przeprowadzonych badań, oraz rolę pośrednią, kiedy dostarczają pracownikom nadzoru pedagogicznego, pracownikom naukowo-dydaktycznym narzędzi badawczych potrzebnych do rozpoznawania i obiektywnej oceny sytuacji dydaktyczno-wychowawczej. W opracowywaniu programów kształcenia ustawicznego nauczycieli konieczna jest bowiem dokładna znajomość procesów nauczania i wychowania oraz konkretnych warunków ich realizacji. Odpowiednich informacji dostarczają tu autorzy programów, członkowie komisji programowych, rzeczoznawcy, którzy orzekają, jakie nowe treści są potrzebne nauczycielowi do realizacji programu szkolnego, oraz pracownicy nadzoru pedagogicznego i wizytatorzy przedmiotowo-metodyczni, którzy obserwując pracę w szkołach mogą udzielić najbardziej miarodajnych informacji o trudnościach, jakie napotykają nauczyciele w swojej działalności zawodowej. Olbrzymią wartość mają tu również informacje przekazywane przez samych nauczycieli, szczególnie nauczycieli wybitnych, autorów odczytów pedagogicznych itp.