Musiała zaś ulec zmianie z trzech powodów. Po pierwsze zakładała ona dwustopniowe kształcenie nauczycieli, a więc opierała się na istniejącym systemie kształcenia, który podlegał krytyce. W niedługim też czasie zapadły decyzje o wprowadzeniu jednolitych studiów magisterskich. Po drugie radio i telewizja miały uczestniczyć w kierunkowym kształceniu nauczycieli, co oznaczało prowadzenie cyklów wykładów w zakresie kilku specjalności (matematyczno-przyrodniczych i kilku humanistycznych. Jednakże w wyniku przeprowadzonej przez IKN analizy kwalifikacji nauczycieli w poszczególnych dyscyplinach okazało się, że słuchaczami cyklów wykładów kierunkowych byłyby stosunkowo nieliczne grupy nauczycieli. Do koncepcji tej będzie można powrócić w aspekcie kształcenia ustawicznego kadr oświatowych, gdy większość nauczycieli uzyska pełne wykształcenie wyższe i na plan pierwszy wysunie się zadanie aktualizacji wiedzy kierunkowej. Koncepcja ta wymaga bowiem odpowiedniego i kosztownego zaplecza technicznego, włączenia się szkół wyższych, uruchomienia dodatkowych punktów konsultacyjnych, zajęć stacjonarnych w postaci dodatkowych wykładów, ćwiczeń, seminariów, laboratoriów, sesji itp. Wymaga też sprawnie działającego systemu informacji naukowej i wydawnictw.