Tak więc to mit względnie teoria prowadzi, kieruje systematycznymi obserwacjami podjętymi po to, aby przeniknąć prawdę mitu (teorii)”.Mity-teorie zmieniają się pod wpływem krytyki, która dotyczy nie tylko ich treści, ale ma również znaczenie dla statusu i funkcji autorytetów, które je tworzą, doskonalą i objaśniają. Dzieje tych mitów są również dziejami owych autorytetów. Rozpatrywanie funkcjonowania „tradycji drugiego stop­nia” ujawnia, że zmiany mitów-teorii dokonują się dwojako: po pierwsze, na gruncie rdzenia mitu — i wówczas mamy do czynienia z krytyką ze strony ortodoksów, zwolenników i rzeczników mitu, którzy uznają wprawdzie istotę jego koncepcji, lecz dopuszczają też możliwość i nieodzowność korektur będących poprawą lub doskonaleniem mitu – po drugie, na gruncie zupełnie nowych idei i koncepcji dotyczących mitu, lecz godzących w sam rdzeń mitu krytykowanego – i wówczas mamy do czynienia z krytyką ze strony heretyków lub apostatów, ludzi przeciwnych czy też z gruntu obcych mitowi krytykowanemu, widzących w nim strukturę wymagającą rozbicia i odrzuce­nia, aby mogli swobodnie i z powodzeniem zbudować i zakorzenić w kulturze świata uczonych nową strukturę — nowy mit.