Zaangażowanie środków masowej informacji w sprawę podnoszenia kwalifikacji nauczycieli ma już w Polsce pewne tradycje. W 1935 r. Polskie Radio zaczęło nadawać cykl audycji pt. „Dyskutujemy”. Audycje odbywały się w każdą środę. Uczestnicy tych dyskusji otrzymywali odpowiednie materiały pomocnicze. A oto przykładowo kilka tematów z listopada i grudnia 1935 r. „Czy słuszne jest hasło wszystko dla dziecka„Matka i wychowawca”, „Przyszłość bezrobotnej młodzieży”, „Przyjaźń i autorytet w wychowaniu i życiu”, „Samokształcenie”. Związek Nauczycielstwa Polskiego informował o audycjach na łamach „Głosu Nauczycielskiego” zachęcając do zespołowego ich słuchania i organizowania dyskusji wśród nauczycieli i w środowisku lokalnym. Pod koniec 1948 r. powstała Wszechnica Radiowa. I już w r. 1948 zarejestrowano 4800 słuchaczy. Na uwagę zasługuje fakt, że 70% słuchaczy stanowili nauczyciele. Włączenie radia do upowszechnienia wiedzy pozwoliło na racjonalne wykorzystanie wówczas dość szczupłej kadry naukowej dla oddziaływania na szerokie rzesze słuchaczy. W okresie bezpośrednio poprzedzającym uruchomienie Uniwersytetu Radiowo-Telewizyjnego działały dwie instytucje włączające radio i telewizję w proces kształcenia dorosłych Politechnika Telewizyjna i Telewizyjne Technikum Rolnicze.