Autorytet, o którym mowa, polega na uznaniu przez środowisko naukowe (przede wszystkim przez wspólnotę cechową specjalistów) miarodajności uczo­nego jako twórcy lub przekaziciela wiedzy. Autorytet ten wyrasta z osiągnięć i zasług uczonego w sferze działalności poznawczej lub wychowawczej, a ma­jących znaczenie dla życia naukowego odpowiedniego środowiska i właściwej wspólnoty uczonych. Autorytetem naukowym może być jednostka, grupa lub instytucja, zaś sferą recepcji powołanego do życia autorytetu nie tylko świat ludzi nauki. Tu zajmiemy się autorytetem naukowym, którego podmio­tem jest konkretny uczony, jak np. w dziedzinie nauk o człowieku, spo­łeczeństwie i kulturze Michaił Bachtin, Mircea Eliade, _t Thomas S. Kuhn, Maria Ossowska, Jean Piaget, Henri Pirenne, Florian Znaniecki.