Autorytetami naukowymi są najczęściej ci uczeni, których ze względu na ich dyspozycje i kwalifikacje intelektualne, techniczne lub moralne uważa się za ludzi nauki, na których należy się wzorować, od których należy się uczyć lub których twórczość powinno się koniecznie brać pod uwagę w toku poszukiwań i dociekań, zwłaszcza podczas wykonywania zawodu pracownika naukowego. Są tedy autorytetami uczeni, którzy mają poważny wpływ na procesy autokreacji naszego intelektu i morale jako profesjonałów nauki. Ludzie ci zaś zostają autorytetami, ponieważ kreują ich dwa rodzaje osób: a) ci, dla których autorytet jest personifikacją wzorca uczonego, tzn. kogoś zdecydowanie doskonalszego od ogółu zwykłych pracowników nauki.