Przygotowywania się do rozwiązywania problemów dydaktycznych i wychowawczych, samodzielnego doskonalenia własnych umiejętności. Stąd pytanie o aktywność intelektualną nauczyciela, jego samowiedzę zawodową, zdolność reagowania na postęp w nauce, w życiu społecznym, w kulturze jest pytaniem o znaczeniu podstawowym. „Jeśli prawdą jest pisze Lengrand że człowiek przez całe życie może i powinien stale się uczyć i rozwijać w sensie intelektualnym, uczuciowym, moralnym oraz w sensie swego stosunku do innych ludzi i do społeczeństwa, koncepcja i procesy oświatowe powinny zostać radykalnie zmienione. Podczas gdy człowiek przez całe życie nieustannie się uczy, oświata, z jaką na ogół mamy do czynienia, zwłaszcza obejmująca dzieci i młodzież, powinna zostać zmodyfikowana, zarówno jeśli chodzi o jej podstawy, jak o jej funkcjonowanie”.Doskonalenie zawodowe nauczycieli, ich samokształcenie staje się realne wtedy, kiedy nauczyciel zdobywa samodzielność naukową, a obowiązek staje się potrzebą wewnętrzną. Problem ten trzeba rozpatrywać nie tylko od strony udziału uczelni wyższych, instytucji nauki, wyspecjalizowanych ośrodków, rozwoju określonych form, lecz także od strony warsztatu naukowego nauczyciela, jego udziału w pracy badawczej prowadzonej pod kierunkiem instytucji nauki.