Proces „samooczyszczania się” struktury z elementów przestarzałych zawsze związany jest z pewnymi stratami. Problem sprowadza się do tego, by straty te były jak najmniejsze. W niedługiej historii rozwoju naszego systemu mamy zbyt dużo faktów świadczących o tym, że straty te były zbyt wysokie. Pozostaje więc wnikliwie badać perspektywiczne funkcje kształcenia ustawicznego, czynniki sprzyjające rozwojowi tego kształcenia, ujawniać ewentualne hamulce. Możliwie pełne i kompetentne rozpoznanie sytuacji pozwoli nam określić zespół norm i dyrektyw umożliwiający dokonywanie optymalnych zmian i modyfikacji w systemie kształcenia i doskonalenia ¿nauczycieli z uwzględnieniem roli poszczególnych jego elementów w systemie kształcenia ustawicznego. Czynnikiem wywierającym istotny wpływ na rozwój systemu kształcenia ustawicznego nauczycieli jest wzrost ilości i jakości ośrodków kształcenia ustawicznego. Odeszliśmy już od stanu, kiedy dla potrzeb doskonalenia doraźnie przystosowywano na okres wakacji obiekty szkolne i inne. Dziś dysponujemy licznymi wojewódzkimi i centralnymi ośrodkami doskonalenia zawodowego nauczycieli.