Mistrzostwo w graniu roli reprezentanta i rzecznika racji nauki i . in­teresów uczonych, tzn. występowanie po mistrzowsku w charakterze uczo­nego, który dobrze wie, czego potrzeba do wzrostu poziomu wiedzy i kadry naukowej oraz potrafi dobrze wyrazić treść tych potrzeb, jak też skutecznie dbać o ich zaspokojenie; autentyzm i konsekwencja w respektowaniu kanonu etosu właściwego uczonym, tzn. wzorowe stosowanie się do przepisów norm i reguł dotyczących pracy oraz stylu życia twórcy i przekaziciela wiedzy naukowej bez względu na przeciwności, nie zważając na utrudnienia w pracy zawodowej i przykrości w życiu osobistym. Te siedem rodzajów zasług można określić mianem „tytułu do stania się autorytetem” uczonego dla uczonych i dzięki uczonym. Trzy pierwsze przede wszystkim, a także i dwa dalsze rodzaje zasług dają uczonemu możność stania się autorytetem naukowym sensu proprio.