Obie wymienione kategorie to ci, którzy kreują i stabi­lizują autorytety po to, aby je uznawać i czerpać korzyści z ich zalet, umiejętności i osiągnięć oraz zasług.Aby zostać autorytetem naukowym, trzeba tedy być uznanym przez oba rodzaje kręgów kreujących. Nie tylko ludzie‘będący autorytetami nauko­wymi mają udział w procesie urabiania i kształtowania osobowości młodych pracowników nauki. Młodzi ludzie mają również wpływ na to, kto zostaje autorytetem, a więc i na to, jak autorytety oddziaływają na adeptów. Sprawą zasadniczej doniosłości jest więc poziom intelektualny środowisk i wspólnot naukowych, w których obrębie dokonuje się kreacja autorytetów. Właściwy poziom jest jedną z gwarancji, iż obydwa rodzaje kreujących nie będą postępować sprzecznie z normami i regułami etosu uczonych oraz z racjami i     potrzebami wzrostu nauki rozumianej jako kompleks teorii i metod oraz kadry twórców i nauczycieli.