Obecne środowisko nauczycielskie charakteryzuje się znacznym zróżnicowaniem poziomu wykształcenia. W roku szkolnym 1973/1974 na 336 220 osób pracujących w zawodzie nauczycielskim wykształcenie wyższe posiadało 17,2%, na poziomie studium nauczycielskiego — 55,8%, średnie pedagogiczne — 25,6%; odsetek osób bez średniego wykształcenia pedagogicznego wynosił 1,4%. Trzeba przy tym zaznaczyć, że większość nauczycieli nie legitymujących się dziś pełnym wykształceniem to ludzie, którzy będą kształcić dzieci i młodzież w latach osiemdziesiątych później. Braki w ich przygotowaniu przedmiotowym i pedagogicznym wpływają ujemnie na jakość pracy dydaktycznej wychowawczej. Uzupełnienie, tych braków w poziomie wykształcenia kadry oświatowej jest więc zadaniem pilnym i bynajmniej niełatwym. Przez długi czas bowiem w zawodzie tym dokonywały się procesy, które hamowały, a nieraz wręcz uniemożliwiały jego „dorastanie” do nowych zadań.
Projektowane zmiany w dziedzinie dokształcania nauczycieli mają na celu przyspieszenie podnoszenia kwalifikacji nauczycieli nie posiadających pełnego wykształcenia wyższego do poziomu studiów magisterskich. Zadanie to dotyczy około 180 000 nauczycieli. Dokształcanie znacznie liczniejszych niż dotychczas grup nauczycieli wymaga obok propozycji programowych również nowych rozwiązań praktycznych. Przy rozwiązaniach tradycyjnych podniesienie kwalifikacji tak licznej grupy nauczycieli rozłożyłoby się na znacznie dłuższy okres.