Częściej i dłużej iiiż inni są członkami znaczących i wpływowych gremiów i kolegiów w syste­mie instytucjonalnym świata nauki, jak’też ‘hierarchami w tym świecie oraz częściej i na dłużej niż inni wchodzą do elit poza społeczeństwem uczo­nych. Nie zamierzamy tu rozstrzygać kwestii, czy osoby będące autorytetami naukowymi zasłużenie, tzn. zgodnie z naszym poczuciem sprawiedliwości społecznej, mają status charakteryzujący się wymienionymi wyżej cechami, chcemy po prostu powiedzieć, iż kręgi autorytetów są konstelacjami o cha­rakterze elitarnym. Będąc autorytetem, jest się najczęściej kimś z uprzywi­lejowanej sfery społeczeństwa uczonych, kogo zalicza się do „klasy wyższej” tego społeczeństwa. Pozwala to mówić o wyrastaniu autorytetów nad stan innych uczonych w tej materii, która ma istotne znaczenie dla uczonych jako specjalistów i profesjonałów, ludzi i obywateli.