Tworząc cenne wartości poznawcze i kształcąc wybitnych twórców tych wartości, „niewidzialne zrzeszenia” uprawiają działalność nau­kową na zasadzie, która pozwala mówić tu o „zabawie w naukę”we własnym kręgu. Ludzie ci partycypują wprawdzie w tworzeniu masy druko­wanych publikacji i w prowadzeniu zinstytucjonalizowanej edukacji w murach szkół wyższych, lecz naprawdę żyją i pracują we własnym, wyodrębnionym z reszty świata nauki, kręgu kolegów i uczniów. „Niewidzialne zrzeszenia przypominają pod wieloma względami wspólnotę „graczy szklanych pacior­ków” z wioski Waldzell.Luminarzom „niewidzialnych zrzeszeń” <a także ich uczniom) do prowa­dzenia normalnej działalności wystarczy skromne, jak na dzisiejszą naukę, wyposażenie.