Radio i telewizja jako środki masowego przekazu informacji nie powinny być wykorzystywane do kształcenia stosunkowo nielicznej grupy nauczycieli, np. języka polskiego, matematyki, geografii, fizyki i biologii. Weszły tu w grę względy zarówno ekonomiczne (wysokie koszty przygotowania i emisji programu), jak i ograniczony czas antenowy w godzinach najbardziej dogodnych dla masowego odbiorcy programów radiowych i telewizyjnych. Stąd wniosek, że najbardziej racjonalne wykorzystanie radia i telewizji to realizacja takiego programu kształcenia i doskonalenia nauczycieli, który mógłby zainteresować całą kadrę pedagogiczną, a nawet szersze kręgi społeczne. Takimi treściami dysponują nauki pedagogiczne i społeczno-polityczne. Dokształcanie i doskonalenie w tym zakresie odpowiada potrzebom wszystkich nauczycieli i wychowawców, bez względu na istniejące zróżnicowanie poziomu ich wykształcenia, specjalność i rodzaj zatrudnienia w zawodzie. Doskonaleniu takiemu może towarzyszyć zdobywanie dyplomów, ale może ono mieć także charakter kształcenia bezdyplomowego. Koncepcja ta została przyjęta przez resort nauki, szkolnictwa wyższego i techniki, resort oświaty i wychowania oraz radio i telewizję.