Autorytet osobisty jest właściwością dość osobliwą — trudno go tracić. jeżeli się go rzeczywiście ma, ale też niełatwo nabyć, gdy brak po temu danych. Autorytetu osobistego nie można budować opierając się na autokratyzmie lub terrorze; dotyczy to także uczonych. Nie pomoże też w uzyskaniu autorytetu godna poza, dostojna mina, uroczysta szata lub przeróżne rekwizyty biurokracji. Nie zależy on także od liczby współpracowników podległych danemu człowiekowi, rozmiarów zarządzanego przezeń instytutu, a nawet od liczby opublikowanych pozycji. Autorytet osobisty, na którym uczonemu powinno szczególnie zależeć, wynika tylko i wyłącznie z dużej fachowej wiedzy danego człowieka, jego uczciwości naukowej oraz umiejętności wzbogacania i upowszechniania nauki.